امروزه، جراحی های چاقی برای درمان چاقی مفرط بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
بهترین روش جراحی در درمان چاقی بخصوص در افراد پرخور و کسانی که از عدم احساس سیری رنج میبرند اسلیو گاسترکتومی است. در این بین ، جراحی اسلیو معده جزو محبوب ترین جراحی های چاقی در سراسر دنیاست.در جراحی اسلیو معده کاهش قابل توجه ظرفیت معده و ایجاد یک محدودیت اجباری و فیزیولوژیک در میزان غذای مصرفی فرد صورت می گیردو حدود ۸۰ درصد از بخش قابل ارتجاع معده شامل قسمتی از معده – که هورمون گرلین (GHERLIN؛ هورمونی که نقش بسزایی در ایجاد اشتها دارد یا همان هورمون گرسنگی) ترشح می کند – از معده جدا شده و قسمت باقی مانده معده به کمک یک دستگاه ویژه بخیه می خورد.
بیماران بعد از عمل جراحی به دلیل کوچک شدن قابل توجه معده و حذف هورمون گرلین به صورت فیزیولوژیک، تمایل بسیار کمی به مصرف خوراکی داشته و حتی در صورت تمایل، توان مصرف بیش از حد خوراکی را ندارند. این محدودیت تقریبا تا پایان عمر باقی می ماند . جراحی اسلیو معده در یک سال اول باعث کاهش وزن قابل توجه فرد شده و در ادامه این کاهش وزن را به همین صورت نگه می دارد.
یکی از بهترین انواع روشهای جراحی چاقی محسوب میشود که در آن قسمت بزرگی از معده (حدود ۸۵٪) توسط لاپاروسکوپ خارج میگردد و قسمت باقیمانده همانند یک لوله است و حجم کمی دارد، در نتیجه کاهش حجم معده سبب جلوگیری از پرخوری فرد و سبب کاهش وزن وی میگردد.
افرادی که دارای BMI (شاخص تودهٔ بدنی) ۳۵ تا ۴۰ هستند و مشکل اصلی آنها احساس گرسنگی مکرر میباشد.
افرادیکه BMI خیلی بالایی دارند (بین ۵۰ تا ۶۰) برای رسیدن به وزن مناسب باید عمل دو مرحلهای داشته باشند، پس از مرحلهٔ اول (عمل آستین) که کاهش وزن قابل توجهی در این بیماران ایجاد شد و BMI آنها به زیر ۵۰ رسید مرحله دوم که سوئیچ دوازدهه است، انجام میپذیرد.
افرادی که بیماریهای زمینهای نظیر آنمی، کرون و آسم شدید دارند و یا بیمارانی که از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده میکنند بدلیل آنکه مستعد زخمهای حاشیه آناستوموز (محل اتصال) هستند، بجای آنکه تحت عمل بای پس معده قرارگیرند، بهتر است گاسترکتومی آستینی شوند.
بیمارانی که مایل بداشتن جسم خارجی مانند حلقه نیستند و از مراجعات مکرر برای تنظیم حلقه پرهیز دارند.
این عمل جراحی با انجام گاسترکتومی بطور عمودی از فاصله ۲-۳ سانتی متری دریچه پیلور شروع شده و تا زاویه هیس میرسد. در این روش جراحی که به طریق لاپاروسکوپی صورت میگیرد قسمت عمده سمت چپ معده بیمار برداشته میشود و معده به شکل لوله باریکی باقی میماند. در این روش ۸۵ درصد معده بطور عمودی به کمک استاپلرهای خطی یا آندواستاپلر برداشته میشود. شاخههای عصب واگ که از انحنای کوچک وارد معده میشوند حفظ میگردد؛ بنابراین عملکرد دریچه پیلور و حرکات پریستالسیسم معده به قوت خود باقی میماند و بدون آنکه آناستوموزی (اتصال) بین روده باریک و معده انجام شود و تنها با کاهش حجم معده که مسئول انباشته شدن غذا است اشتها کاهش مییابد. از این بخش از معده که برداشته میشود هورمونی به نام گرلین (Gherelin) ترشح میشود که مسئول ایجاد گرسنگی و اشتها است و در غیاب آن احساس سیری و بی اشتهایی برای فرد حاصل میشود. در این روش بیمار پس از ۶ ماه نصف اضافه وزن خود را از دست داده و ظرف ۲ سال به وزن نرمال میرسد.
در این عمل عوارض اعمال بزرگی چون بای پس وجودندارد؛ مانند زخم حاشیه آناستوموز، انسداد رودهو غیره
بدون سندرم دامپینگ است.
همچنین مشکلات ناشی از وجود جسم خارجی (یعنی حلقه)، وجود ندارد؛ مانند سُر خوردن و رسوخ حلقه و انسداد معده که اینها در عمل باندینگ ممکن است ایجاد شود و نیز مراجعات مکرر پس از عمل نیز ضرورتی ندارد.
مسیر عبور غذا کاملاً طبیعی بوده و در کاهش وزن موثرتر از روش باندینگ است.
عمل به روش لاپاراسکوبی انجام میشود که روشی سادهتر و زمان آن کوتاه است.
در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان، قابل تغییر به روشهای دیگر نظیر بای پس و دئودنال سوئیچ است.