حجم معده کاهش مییابد اما عملکرد آن طبیعی خواهد بود بنابراین اکثر مواد خوراکی را میتوان مصرف کرد ولی به میزان کم
حجم اضافی معده را خارج میکنند و در جای خود باقی نمیگذارند. این کار احتمالاً تولید هورمون گرلین را (که از فوندوس معده ترشح میشود و گرسنگی را تحریک میکند) از بین میبرد و به کاهش احساس گرسنگی این افراد کمک میکند.
از آنجا که این روش شامل بای پاس قسمت روده نیست، جذب مواد معدنی (کلسیم و آهن) و ویتامینها دستخوش تغییر نمیشود و آن گونه که پس از بایپس معده لازم است، به تکمیل این مواد معدنی و ویتامینها در رژیم غذایی نیازی نیست. این موضوع ممکن است برای بیماران سالخوردهتری که احتمال دارد داروهای متعدد مصرف کنند و در آینده به سرطان یا بیماریهای جسمی وخیم دیگر مبتلا شوند نیز مهم باشد.
از آنجا که پس از گاسترکتومی لولهای اسليو، پیلور دست نخورده باقی میماند هیچ نوع تهی شدگی يا دامپينگ (ورود يكباره غذا در رودهها) و علایم آن (تپش قلب، تعریق، رعشه و شکم درد شدید و ناگهانی) که پس از بای پاس معده با خوردن غذاهای آبکی حاوی کربو هیدرات زیاد روی میدهد، وجود ندارد.
به دلیل بایپس نکردن روده احتمال انسداد روده، کم خونی، پوکی استخوان، کمبود پروتئین و کمبود ویتامین تقریباً از بین میرود.
احتمال به وجود آمدن زخم را به حداقل میرساند.
تغییر آن تقریباً به هر یک از روشهای کاهش وزن دیگر امکانپذیر است.