ضمن مصاحبه با خبرنگار دفتر مرکزی خبر اعلام نمودند:
چاقی شدیدکه بعنوان چاقی مرضی شناخته میشود را بصورت اضافه وزن ۱۰۰ پوند (۴۵٫۵کیلوگرم) یا ۱۰۰% وزن بالاتر از وزن ایده آل فرد توصیف مینمایند.
چاقی یعنی داشتن مقادیر زیادی چربی بافتی در بدن. چاقی به عنوان یک بیماری شناخته شده در جوامع امروزی به دلیل نوع و شکل تغذیه و بیتحرکی افراد رو به افزایش است. چاقی بیش از یک نگرانی در حیطه زیبایی است. در واقع چاقی باعث افزایش ریسک بیماریهایی مانند دیابت، فشارخون بالا و غیره میشود. چاقی شدید و یا چاقی مرضی خطری بزرگ برای سلامت اجتماع در تمام دنیا تلقی میشود. چاقی شدید را به صورت اضافه وزن ۱۰۰ پوند (۵/۴۵ کیلوگرم) یا ۱۰۰% وزن بالاتر از وزن ایدهآل فرد توصیف مینمایند. در ایالات متحده بیش از ۶۰ میلیون نفر از این بیماری مزمن رنج میبرند. در ایران نیز به نظر میرسد تعداد افراد چاق (بالغین و کودکان) در حال افزایش است. تاکنون درمانهای دارویی کاهش دهنده اشتها و رژیمهای غذایی نتایج قابل قبول در دراز مدت نداشتهاند به طوری که نه تنها وزنِ کاهش یافته پس از مدت کوتاهی به میزان قبلی خود بر میگردد، بلکه در بیشتر موارد افزایش وزنی نسبت به وزن قبلی نیز در پی خواهد داشت (اثر یویو).
افزایش وزن افراد اگر از مرزهای خطر عبور کند و موجب بروز بیماری چاقی شود؛ عملا موجب ظهور عوارض بیشماری در کلیه سیستمهای بدن می شود.
تعیین این مرز با محاسبه وزن افراد به کیلوگرم؛ تقسیم بر قد با واحد متر به توان دو؛ امکان پذیر می باشد.
اندکس توده بدنی= وزن (به کیلوگرم) ÷ قد به توان۲ (بر حسب متر)
در حالت عادی این عدد بین ۱۸ تا ۲۵ بوده و چنانچه BMI فردی بین ۲۵ تا ۳۰ باشد بعنوان فرد دارای اضافه وزن محسوب می شود. افراد با BMI بین ۳۰ تا ۴۰ مبتلا به چاقی بوده و اگر بالای ۴۰ برسد بعنوان بیماری چاقی قلمداد می شود.
در مواردی که ثانویه به چاقی؛ فرد مبتلا به بیماری خاصی شده باشد؛ نظیر مرض قند و یا کمر درد و … در این حالت بیماری چاقی از BMI بیشتر از ۳۵ در نظر گرفته می شود.
به عنوان مثال فردی با ۱۶۷ سانتیمتر قد و ۱۰۶ کیلوگرم وزن؛ BMI به میزان ۳۸ دارد.
خانمی با وزن ۱۲۵ کیلوگرم و قد ۱۷۲ سانتیمتر BMI معادل ۴۲ دارد.
خانمی با قند خون ناشتای ۱۶۳ و وزن ۹۵ کیلوگرو و قد ۱۵۷ سانتیمتر؛ علیرغم BMI 38 ولی در گروه بیماری چاقی قرار می گیرد.
علل چاقی شدید به خوبی شناخته نشده است. در افراد چاق، نقطه تنظیم انرژی بسیار بالا بوده و این امر ممکن است به دلیل متابولیسم پایین همراه با مصرف انرژی کم، بیشتر بودن جذب انرژی و یا ترکیبی از این دو باشد. شواهدی در دست است که امکان موروثی بودن چاقی شدید را نشان میدهد. بنابراین در این بیماری ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی، اجتماعی و فرهنگی دخیل بوده و تداخل این عوامل منجر به اختلال پیچیدهای در تنظیم حس اشتها و متابولیسم انرژی میشوند. به نظر نمیرسد که این بیماری ناشی از فقدان ساده کنترل شخصی بیمار در مصرف غذا باشد.
بیشتر موربیدیتیها و مرگ و میر در چاقی شدید، در ارتباط با بیماریهای همراه آن میباشد که شامل موارد زیر است.
درمانهای متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است که شامل مصرف غذاهای کم کالری، داروها، تغییر در عادتهای تغذیهای و ورزش کردن میباشد. با این حال، تنها درمان مؤثر که در طولانی مدت اثر دارد جراحی است. جراحیهای لاپاروسکوپیک در بیماران مبتلا به چاقی شدید بسیار مؤثر خواهد بود.
اقدامات غير جراحي از جمله رژيم درماني، داروهاي ضد اشتها، تمرينات ورزشي و رفتار درماني نتوانستهاند در دراز مدت کاهش وزن قابل قبول و پايداري در بيماران مبتلا به چاقي مفرط ايجاد کنند. به عبارت دیگر، به نظر ميرسد که روشهاي جراحي در کاهش وزن و تداوم آن نسبت به روشهاي دارویی از نظر اقتصادي مقرون به صرفهتر باشند. از طرفي اعمال جراحي اگر چه قادر به کاهش وزن محسوس و پايداري شدهاند اما بدون عوارض و خطرات نبودهاند.
مطالعات مختلف نشان دهنده این موضوع میباشند که میزان موفقیت این نوع اعمال جراحی در مقایسه با رژیمهای غذایی %۸۰ در مقابل %۵ است به همین دلیل اعمال جراحی جهت درمان چاقی مفرط به عنوان مؤثرترین درمان شناخته میشود. اگر چه این اعمال جراحی احتمال بروز سوء تغذیه به علت کمبود پروتئین و انرژی و یا کمبود ریز عنصرهای خاص (آنمی فقر آهن، کمبود آلبومین، کمبود ویتامین B12، کمبود فولیک اسید و کمبود کلسیم) را بالا میبرند اما در بسیاری از بیماران باعث بهبود دیس لیپیدمی، دیابت، فشار خون، قند خون، میل جنسی، امکان حاملگی، قاعدگی و سوزش سر دل میشود.
خارج کردن تودههای چربی از طریق جراحی باز یا لیپوساکشن، با خطر عفونت و آمبولی چربی همراه است اما در جراحی لاپاروسکوپی، از آنجا که با ایجاد برشهای کوچک انجام میگیرد، احتمال بروز این عوارض به مراتب کاهش مییابد.
میزان مرگ و میر به دنبال این نوع اعمال جراحی، بین ۱ تا ۲ درصد میباشد.
چنانچه پزشک شما بر این عقیده باشد که شما دچار اضافه وزن یا چاقی هستید، تاریخچه پزشکی و سلامتی شما را با تمام جزئیات مرور خواهد کرد و برخی آزمایشها و تستها را توصیه میکند. چنین اقداماتی کمک به تایید تشخیصها و یافتن علل ایجاد کننده چاقی و نیز هر نوع عوارض مرتبط میکنند.
تستها و آزمایشات مربوطه شامل موارد زیر میباشند :
هدف از درمان چاقی رسیدن به وزن سلامت و حفظ آن به منظور کاهش ریسک بیماریها و افزایش کیفیت زندگی است. شما احتیاج دارید که با یک تیم حرفهای سلامت کار کنید تیمی متشکل از متخصص تغذیه، متخصص چاقی و رژیم درمان که به شما در ایجاد تغییراتی در عادات غذا خوردن و فعالیتهای بدنی کمک خواهند کرد. شما همراه با این تیم به میزان وزن سلامت خود و چگونگی دستیابی به آن پی میبرید . هدف ابتدایی کاهش ۵ تا ۱۰ درصد از وزن اولیه در طول ۶ ماهاست . شما تنها با کاهش ۵ تا ۱۵ درصد از وزن کل خود میتوانید احساس بهتر و بهبود سلامتی خود را حس کنید . به عنوان مثال در فرد چاقی با ۹۱ کیلوگرم وزن کاهش ۴٫۵ تا ۱۳٫۶ کیلوگرم وزن کافی است تا مزایای کاهش وزن نمایان شود .
راههای زیادی برای درمان چاقی و رسیدن به وزن سلامت وجود دارد . نوع روش درمانی بستگی به سطح چاقی شما، وضعیت کلی سلامتی شما و میزان اراده و میل شما در شرکت در برنامه کاهش وزن دارد .
روشهای درمان عبارتند از :
معمولاً کاهش وزن از طریق تغییراتی در سبک زندگی (تغییر رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی و تغییرات رفتاری ) امکان پذیر است. در موارد بسیار جدی و با اصلاح شیوه زندگی از دارو درمانی و جراحی نیز به عنوان درمان کمکی استفاده میشود.
بررسیهای قبل از جراحي شامل عكسهاي رنگی قسمت فوقانی دستگاه گوارش سري گوارش فوقاني، نوار قلب، عكس قفسه سينه، سونوگرافي کبد، كيسه صفرا و مجاری صفراوی، تجزيه خون و ادرار و تستهاي بيوشيمي، تستهاي تيروئيدي و آزمايشات غده فوق کلیه ميباشند.
کاهش دریافت کالری روزانه و سالم غذا خوردن به منظور دستیابی به وزن سلامت ضروری هستند. کاهش وزن پیوسته و آرام ۰٫۵ تا ۱ کیلوگرم در هفته مطمئن ترین میزان کاهش وزن و بهترین راه جهت برگشت همیشگی وزن کاهش یافتهاست. از رژیمهای غیرواقعی مانند برخی رژیمهای بسیار کم کالری ناگهانی اجتناب کنید زیرا کاهش وزن ماندگاری را به نبال ندارند. استراتژیهای متفاوت و زیادی وجود دارند که همگی باعث کاهش دریافت کالری میشوند .