اگر اطرافیانتان دچار “اضافه وزن” هستند این احتمال وجود دارد که شما هم در عرض مدت کوتاهی چاق شوید.
اطرافیان لاغر انگیزه پرخوری را از شما می گیرند و ناخود اگاه به سمت کم خوردن و کاهش وزن ترغیب می شوید و در بين چاق ها چاق ميشويد.
به مصداق ضرب المثل “کبوتر با کبوتر، باز با باز..” همه ما تمايل داريم اوقات خود را با افرادي بگذرانيم که شبيه خودمان باشند. در حضور چنين افرادي احساس آرامش ميکنيم. شخصي که مشکل اضافه وزن دارد، احتمالا علاقه چنداني به وقت گذراني با شخصي باريک اندام يا دوستي که رژيم دارد، نشان نميدهد. او احتمالا با اين افکار خود را معذب ميکند که براي نزديکي با اين افراد يا بايد رژيم بگيرد يا بهتر است لاغر باشد.
بنا به گفته جان دی کاسترو (John de Castro)، روانشناس دانشگاه هوستون در تگزاس، این تمایل به غذا خوردن با دوستان به قدری شدید است که میتوان آنرا با فرمولهای ریاضی محاسبه کرد.
به طور متوسط، هنگام غذا خوردن با یک نفر دیگر، حدود ۳۵% بیشتر از زمانی که تنها هستیم غذا میخوریم.
حالا اگر با گروهی متشکل از ۷ نفر یا بیشتر همراه باشید ، تا ۹۶% بیش از حد عادی غذا خواهید خورد و با گروهی چهارنفره، چیزی میان این دو، یعنی ۷۵% بیشتر از زمانی که به تنهایی غذا میخورید، کالری مصرف خواهید کرد. شاید یکی از دلایل اینکه دوستان نزدیک و اعضای خانواده محدوده وزنی مشابهی دارند، همین باشد. بعضی از خانواده ها لاغرند و بعضی نیستند. اگر تعدادافراد چاق در یک خانواده بیشتر باشد، کاهش وزن بسیار مشکل خواهد شد زیرا تعداد دفعات، مقدار و زمانی که صرف غذا خوردن میشود بیشتر است.