فتق اشپیگل (Spigelian) یک فتق قدامى اکتسابى است (۱).فتقهاى اشپیگل تقریباً همیشه در بالاى سطح عروق اپىگاستریک تحتانى یافت مىشوند.
نشانهٔ اولیهٔ بیمارى دردى است که معمولاً محدود به محل فتق است و ممکن است با هر مانورى که فشار درون شکم را افزایش دهد، تشدید شود. با گذشت زمان، درد ممکن است مبهمتر، ثابت و منتشر شود و تشخیص را دشوار کند. اگر بتوان توده را نشان داد، تشخیص چندان دشوار نیست. تشخیص زمانى که بیمار بایستد و زور بزند، کاملاً آسان است؛ بهدنبال این مانور در ناحیهٔ پائینى شکم یک برجستگى ظاهر و با فشار، با صدائى قلقل مانند ناپدید مىشود. پس از جاافتادن توده، معمولاً مىتوان سوراخ فتق را لمس کرد.
اغلب تشخيص از اين سختتر است زيرا نقص فتقى ممکن است زير لايهٔ سالم مايل خارجى قرار گيرد و لذا قابل لمس نباشد. بيماران دچار فتقهاى اشپيگل بايد يک نقطهٔ حساس به لمس روى سوراخ فتق داشته باشند، اگرچه حساسيت به لمس بهتنهائى براى تشخيص کافى نيست. هم سونوگرافى و هم CTاسکن ممکن است به تائيد تشخيص کمک کنند.
ميزان بروز گيرافتادن در فتقهاى اشپيگل بالا است و اين فتقها بايد ترميم شوند. اين فتقها اغلب با بستن اوليهٔ آپونوروز بهسادگى ترميم مىشوند.
———————————————————————————————————-
(۱) فتق اشپیگل (Spigelian) از درون خط نیمههلالى (linea semilunaris) – خطى که غلافهاى عضلات جانبى شکم بههم متصل مىشوند تا غلاف جانبى رکتوس را تشکیل دهند – عبور مىکند. این فتقها اغلب زمانى رخ مىدهند که چین نیمه حلقوى (چین داگلاس) از خط نیمه هلالى عبور کند.