پروتئین لپتین (leptin) به وسیله بافت چربی در بدن انسان ساخته و در خون رها میشود و از راههای مختلف موجب کاهش اشتها و افزایش مصرف میشود، در واقع مانع زیاد چاق شدن ما میشود.
افرادی که وزن کم میکنند، میزان لپتین کاهش پیدا میکند، چرا که بدن سعی میکند با این کاهش وزن مخالفت کند و از ذخایر انرژی خود (بافتهای چربی) محافظت کند.
لپتین تنها در سلولهای چربی و به میزان کمتر در اپیتلیوم روده و جفت، تولید میشود. گیرنده لپتین اساساً در نواحی از مغز شامل نورونهای هستههای آرکوآت، ونترمدیال هیپوتالاموس بیان میگردد که در تنظیم رفتار خوردن، نقش دارند. این گیرنده همچنین در سلولهای قسمت قشری غدد فوق کلیوی و سلولهای بتای پانکراس هر چند به میزان کم، بیان میگردد. لپتین حامل پیامی مبنی بر کافی بودن ذخایر چربی و کاهش مصرف مواد سوختی و افزایش مصرف انرژی است.
اثر متقابل لپتین با گیرنده خود در هیپوتالاموس، رهاسازی پیام اثر کننده بر روی اشتها را تغییر میدهد. لپتین همچنین سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک نموده و به این ترتیب سبب افزایش فشار خون، ضربان قلب و تولید حرارت (تولید حرارت به قیمت انرژی متابولیک) از طریق جدا نمودن انتقال الکترون از سنتز ATP در میتوکندری بافت چربی میگردد.